14-04-2022

14 april. In de ochtend, na het gebedsuur en ontbijt, gaat onze Evangelisatie naar de stad Slavoeta rayon Chmelnytsky. Dat is ongeveer 250 kilometer. De weg is niet makkelijk, op sommige plekken gaan we naar gebieden met veel kuilen. We bewegen niet snel, om de auto's niet te beschadigen. We passeren veel checkpoints, maar het mooie is dat niemand ons tegenhoudt.

We komen vlak voor de lunch aan in Slavoeta. We worden verwelkomd door de broeders en zusters van de plaatselijke kerk. Een half uur na aankomst zitten we al in de eetkamer en maken we een back-up van onze verspilde energie met voedsel. De stemming is opgewekt. Het is een echte lentedag buiten. De zon schijnt, heel warm.

Na de lunch hebben we ons eerste uitje in dit gebied. We gaan naar de school, waar vluchtelingen zich in de vergaderzaal moeten verzamelen, degenen die zijn weggelopen van de oorlog en naast elkaar in een slaapzaal wonen.
Tien volwassenen en vijftien kinderen kwamen. De bediening ging goed, iedereen luisterde aandachtig. Op het aanbod om God om vergeving te vragen, stak een oudere vrouw haar hand op. Ze bad toen zo goed als ze kon. We hebben ook voor haar gebeden.

We nodigden alle luisteraars uit voor de kerkdienst in het gebedshuis in Slavoeta.

We reden door naar de stad Iziaslav, 25 kilometer terug naar het zuiden.
Daar zullen vluchtelingen zich verzamelen in de sportschool van een of andere onderwijsinstelling en zullen we in staat zijn om met hen te communiceren. Zo'n twintig mensen verzamelden zich. Kortom, dit zijn vluchtelingen uit de regio Donetsk, Slavjansk, Kramatorsk, Horlivka.
De bediening werd gezegend. De broeders predikten, jonge mensen bespeelden muziekinstrumenten en zongen. Ze hebben heel goed geluisterd. Er was geen berouw, maar na de dienst kwamen velen naar boven en bedankten voor wat ze hoorden. Moge de Heere hun barmhartigheid schenken in de vergeving van hun zonden.
De dienst was voorbij, we moesten apparatuur ophalen en naar Slavoeta gaan voor de nacht. Dank God voor deze dag Hij bracht ons dichter bij de eeuwigheid.
Terwijl ik deze regels schrijf, loeit de sirene van de luchtaanval weer. Heere, wanneer komt er een einde aan dit alles? Maar Uw wil geschiede!

Broeder Dimitri als vluchteling in Smila (op Evangelisatietocht)