29-03-2022 Dimitri Zigankov Smila
Vrede zij ulieden!
29 maart. Ik vat de resultaten van deze dag samen.
3.00-3.30 uur 's ochtends sta ik op met de wekker om te bidden. Dit is mijn tijd in het dag-en-nacht gebed van de kerk. Elke dag komt de kerk samen voor een gebedsbijeenkomst en daarnaast wordt het gebed uitgedeeld aan de huizen. Ik koos voor dit half uur omdat het dan nog niet druk is. Vroeg opstaan in de ochtend is niet erg gemakkelijk, het is nog moeilijker om op dit moment drie minuten op je knieën in gebed te gaan.
Heere, ik wil dat U onze smeekbeden hoort en dat de oorlog snel eindigt. Heere, hoeveel mensen zitten nu in kelders in onmenselijke omstandigheden, zonder licht, zonder water, zonder de mogelijkheid om hun eigen voedsel te koken. In dergelijke omstandigheden worden kinderen geboren. Heere, ontferm U en stop deze oorlog!
Gisteren gingen we met mijn vrouw en dochter de stad in, ik moest tandenborstels kopen en nog iets anders, wat kleine dingen. De stad leeft, de winkels zijn open, alleen met een luchtalarm gaan ze voor een tijdje dicht. We gingen winkelen.
Voor de oorlog was het een heel proces voor mijn vrouw. Ze was de nodige voorraden voedsel, kleding, ondergoed en ga zo maar door aan het aanvullen, maar nu beseften we ineens dat we niets nodig hadden. We zijn weer gasten en vreemdelingen.
Dit is de tweede keer dat we ons huis verlaten en weggaan zonder te weten waarheen.
Onze hele garderobe past in één tas, omdat er niet genoeg ruimte is voor meer. We hebben geleerd om het te doen met het kleinste, om te genieten van het meest noodzakelijke. Het huis dat ons, een vreemdeling, onderdak bood, werd een hotel voor ons. Het zal niet lang meer duren voordat we het moeten verlaten en verder moeten gaan, maar waar?
Hebreeën 11:8-10: Door het geloof is Abraham, geroepen zijnde, gehoorzaam geweest om uit te gaan naar de plaats die hij tot een erfdeel ontvangen zou; en hij is uitgegaan, niet wetende waar hij komen zou. Door het geloof is hij een inwoner geweest in het land der belofte als in een vreemd land, en heeft in tabernakelen gewoond met Izak en Jakob, die mede-erfgenamen waren van dezelve belofte. Want hij verwachtte de stad die fundamenten heeft, welker Kunstenaar en Bouwmeester God is.
Overdag snoeiden onze jongens de struiken bij het gebedshuis en ik, met een andere zoon, hielp mijn broer met het instaleren van een vaatwasser, mijn broer heeft acht kleine kinderen.
Vandaag brachten de broeders humanitaire hulp naar Lebedyn, regio Soemy. Gode-zij-dank ging alles goed, we baden heel hard dat de Heere de broeders op de weg zou bewaren. Tegen de avond waren ze erin geslaagd terug te keren.
Voor het diner werden we uitgenodigd voor een bezoek van een familie die onlangs de regio Charkov had verlaten, vanuit de stad Korotych. Het ligt op vijf minuten rijden van Charkov. Daar waren ook zware gevechten en ineens vloog er een hagelgranaat binnen, een ogenblik waaruit de vader van het gezin dodelijk gewond raakte. Hij brak de bloedslagader op zijn been en er kon niets worden gedaan, hij stierf. Mama blijft achter met acht kinderen, waarvan enkelen getrouwd. Gelukkig al wat oudere kinderen. We hebben goed met elkaar kunnen spreken, deelden de ervaringen met elkaar, troostten elkaar. We keerden terug naar huis voor de avondklok, gelukkig was het niet ver. Opnieuw klinkt de sirene van het luchtalarm, ergens boven Oekraïne vliegen vliegtuigen, die onder hun vleugels de dood brengen. En we vertrouwen op de Heere. Ontferm U over ons en red ons...
Broeder Dimitri als vluchteling in Smila
Kanttekening bij het verhaal van de overleden vader in Charkov.
Op zondag 13 maart ontmoet ik (JH) Alexander met zijn gezin die gevlucht zijn uit Smila. Ze wonen tijdelijk nu 20 km van Turya Bystra vandaan waardoor ze op zondag in de kerk alhier zijn. Alexander vertelt me het volgende verhaal.
Groeten aan jullie allemaal, geliefde broeders en zusters! Vrede zij ulieden!
Ik wil iets zeggen over de huidige situatie in ons land die ook ons gezin heeft beïnvloed en niet alleen in woorden maar ook in daden heeft geraakt dat we niet alleen van ons huis moesten weglopen, maar ook om de dood van onze vader!
Ik Shkrobotko Oleksandr mijn vrouw Dasha we hebben 4 zonen Dima 9 jaar, Vitalik 7 jaar, Vadim 5 jaar en Daniil 3 jaar die we mogen opvoeden!
Wij komen uit Oekraïne uit de stad Smila! Leden van de kerk met de verantwoordelijke broeder Dominee Aglichev Sergey Oleksandrovich!
Op 24.02.2022 om 05.00 uur 's ochtends werden we wakker met een telefoontje van familieleden uit de stad Charkov dat de oorlog was begonnen en al om 6.40 uur 's ochtends hadden we twee explosies en beseften we dat alles serieus was! Kijkend naar de situatie in de regio van ons land, realiseerden we ons dat we moesten vluchten en op 25.02.2022 werden ik en mijn hele familie gedwongen om ons huis te verlaten!
Laat het werk en alles wat in huis was, alle producten, alle dingen liggen en ren! We verhuisden 1000 km van ons huis naar de Transkarpaten regio en zijn gelegen in de buurt van het dorp Turya Bystra! Nu zonder baan zonder inkomen in het gezin in moeilijke omstandigheden zijn we hier! Hier wonen we een bijeenkomst van gelovigen bij! Die Gode-zij-dank ons niet zonder aandacht laten!
Op 11.03.2022, na een bijeenkomst in Turya Bystra, hoorden we een aanbod om humanitaire hulp te ontvangen waarvan we dezelfde avond nog ontvingen! Een paar uur later kregen we informatie dat bij de ouders van mijn vrouw, die in Charkov wonen, zware beschietingen begonnen en vroegen om sterker te bidden! Een paar minuten later hoorden we dat vader gewond was en 5 minuten later dat onze vader gestorven is.
Enige tijd later hoorden we uitgebreider wat er gebeurde:
Toen ze van de gebedsbijeenkomst kwamen en de zware beschietingen begonnen, riep papa de hele familie op om te bidden, ze knielden en baden om vergeving voor alles wat niet goed was voor het hart! Na een korte tijd begonnen ze hun gebied zwaar te bombarderen en toen papa naar buiten ging om het gezin naar de schuilkelder te brengen voor onderdak, raakte hij gewond door granaatscherven van een van de zeven ontplofte granaten! Eén woord ‘verbergen’ en één stap uit zijn huis en hij viel bewusteloos en de kreet van de 12-jarige dochter PAPA, Papatsjka, hoorde hij niet meer en antwoordde niets, hij was al gestorven! Er is een gezin van 8 kinderen zonder vader, zonder de vaderlijke zorg achtergebleven 2 oudste dochters zijn getrouwd en 6 kinderen zitten nog zonder vader in het gezin! Moge de Heere u allen zegenen en moge u een vredige hemel boven uw hoofd hebben!
Noot Jan: Dascha heeft zondagavond een lied gezongen over Papa. Was heel indrukwekkend.