13-05-2022 Dimitri Zigankov in Smila
Vrede zij ulieden!
13 mei. Er gingen nog een paar dagen voorbij. Het leven gaat door.
Weg- en spoorverbindingen tussen de steden van het land worden langzaam tot stand gebracht en hoewel het gevaar van raketaanvallen blijft bestaan, keren veel mensen terug naar Kiev en Tsjernihiv. Gisteren keerden een minister en zijn vrouw terug naar Chuhuiv (regio Charkov), hoewel het daar nog niet erg rustig is.
De oorlog verplaatste zich naar de regio's Loehansk, Donetsk en het zuiden van Oekraïne.
Mijn zoon is nu in de stad Soemy, over het algemeen is de regio kalm, alleen in één district vliegen granaten en raketten constant vanuit Rusland.
Ook Soemy wordt geleidelijk aan gevuld met terugkerende bewoners.
Onlangs schreef ik met mijn broeder in Melitopol (regio Zaporizja), hij en zijn familie besloten niet te vertrekken. Ze hebben nog steeds rustige, maar ernstige problemen met het werk.
Veel broeders moesten naar het buitenland reizen op zoek naar geld verdienen. Ze proberen te overleven in die omstandigheden.
We doen ook inspanningen om ons voedselprogramma op te lossen. Gedurende deze tijd, op een klein perceel, vrienden in de buurt van het huis waarin we nu wonen, slaagden erin aardappelen en tomaten te planten. Of we zullen oogsten of niet, we weten het niet. Misschien moeten we binnenkort weer vertrekken in een onbekende richting.
Heere, laat vrede naar Oekraïne gaan! Broeder Dimitri als vluchteling in Smila