06-05-2022 Dimitri Zigankov in Smila
Vrede zij ulieden!
6 mei. Ochtend. Ik had even de tijd om het leven van gisteren te beschrijven.
Door de genade van de Heere zijn we niet verdwenen. Gisteren boven Tsjerkassy, 30 km van Smila, schoten de luchtverdedigingstroepen twee raketten neer. Gisteren raakte één raket een brug in Dnepropetrovsk en waren er raketaanvallen op andere steden in Oekraïne. Maar Gode-zij-dank gaat het leven door.
Om 10.00.m uur hield de Evangelisatiegroep een dienst in een van de centrale straten van de stad Smila. De broeders regelden de apparatuur, muziek en zang klonken, in deze tijd deelden de jongeren van de kerk verhandelingen uit, christelijke kranten aan voorbijgangers, praatten met mensen. Ik wil dat mensen zich in deze moeilijke tijd tot God wenden om zich voor Hem te vernederen.
De volgende dienst die we hielden in het gebouw van het kindergezondheidscomplex, werd omgebouwd tot een vluchtelingenkamp. Mensen die de beproevingen van de oorlog hadden meegemaakt, kwamen bijeen. Ze moesten veel doorstaan voordat ze de gevechtszone wisten te verlaten. Bij de dienst zaten deze mensen, luisterden en velen huilden.
Na de dienst kwam een jongeman naar me toe en vertelde me dat hij al meer dan veertig dagen met zijn familie in de kelder van een huis in Charkov had gezeten. Zijn tweede kind werd geboren op de dag dat de oorlog begon, 24 februari. En dus moest hij, de baby, de eerste maand van zijn leven in de kelder doorbrengen. God toonde genade en dit gezin slaagde erin te vertrekken.
Tegenwoordig weten ze niet wat er mis is met hun huis, ze weten niet wat ze vervolgens moeten doen. Moge de Heere hen helpen!
We hielden nog een dienst in de stad Vatutino, mensen uit andere dorpen kwamen. De zaal was helemaal gevuld. Mensen luisterden aandachtig en men zag hoe de Heere de harten aanraakte. Na de dienst kwamen verschillende mensen tot inkeer van hun zonden.
De dag liep ten einde, we werden gevoed en we moesten met de Evangelisatiegroep verhuizen naar het dorp Kishchentsy, dat meer dan honderd km is. We probeerden tijd te hebben voor de avondklok. Helaas waren de wegen niet de beste en hebben we onze reis voltooid nadat deze begon. Gode-zij-dank werden we niet tegengehouden en bereikten we veilig de plaats van overnachting.
Broeder Dimitri als vluchteling in Smila