15-04-2022

Vrede zij ulieden!

15 april. Dat is het einde van de laatste dag van onze geplande Evangelisatietocht onder de vluchtelingen. Vandaag bezocht onze groep het dorp Berezdov, 35 km ten Noord-Oosten van Slavoeta.

Het ‘toeval’ wilde dat we in een personenauto voor de hoofdgroep vertrokken. De hoofdgroep zou per minibus aankomen. We zetten een navigator op en hij leidde ons. We kenden de weg helemaal niet omdat we niet op die plaatsen waren geweest. De navigator bracht ons naar een zeer slechte weg. We bewogen ons met voetgangerssnelheid. Kuilen, kuilen, kuilen, het lijkt erop dat deze weg nooit vanaf het begin is gerepareerd.

We reden heel lang en als gevolg daarvan waren we te laat voor de kerkdienst, maar ze wachtten nog steeds op ons. Weinig mensen, meest kinderen, verzamelden zich in het gebedshuis, maar de bijeenkomst verliep goed, iedereen luisterde heel goed. Eén vrouw wendde zich tot de Heere in gebed van berouw, alle anderen vroegen om gebeden te worden.

We hielden onze laatste dienst in het gebedshuis in de stad Slavoeta. Een grote kerk, veel mensen luisterden naar het Evangelie. Je kon zien dat de Geest van God de harten van mensen raakte. Na de bediening werden velen met de Heere verzoend.
De kerk in Slavoeta kwam heel dicht bij me te staan, onlangs, letterlijk in februari, hielden we hier cursussen voor dove predikanten. Toen kon niemand zich voorstellen dat we over twee maanden midden in de oorlog een dienst zouden houden, vandaag is Slavoeta gevuld met vluchtelingen. Nou, dat is het dan. We hebben de geplande bedieningen afgerond.
Deze brief werk ik al af in de auto op weg naar huis, Smila, want gisteren had ik door de langdurige communicatie niet genoeg kracht. Nog ongeveer 500 km. pad te gaan.
Moge de barmhartigheid van de Heere over ons zijn.

Broeder Dimitri als vluchteling in Smila (op Evangelisatietocht)