25-03-2022 Dimitri Zigankov Smila
Vrede zij ulieden!
25 maart, avond.
De eerste dag ging voorbij, toen we niet naar de omringende geluiden hoefden te luisteren, niet gespannen van de verwachting van iets vreselijks. Vandaag leefden we rustig, de zorgen voor degenen die in het gebied bleven van waaruit we vertrokken niet meegerekend.
Er blijft oorlog, granaten ontploffen weer, weer zitten mensen zonder licht en vaak in kelders. Heere, tot wanneer?
Vandaag konden de kinderen de stad in. De jongens moesten zich laten knippen, sommigen hadden tijdens het hopeloze verblijf thuis ernstige problemen met hun gebit, ik moest op zoek naar een tandarts. Helaas heeft de tandarts een wachtlijst van tien dagen. Vandaag zijn we "weggegaan" van alles wat we hebben meegemaakt, maar het is niet zo eenvoudig en makkelijk om dit snel los te laten.
Sinds gisteren hebben we contact opgenomen met een familie, ze wonen in een klein dorpje, in de buurt van de stad Soemy, ze hebben zware beschietingen in het dorp, ze moeten vertrekken, zij en een ander gezin, hebben niet genoeg vervoer. We maken ons zorgen en bidden voor hen. Heere, laat U ze vervoer sturen en helpen om er snel uit te komen, er zijn kleine kinderen.
Een zuster uit Krasnopillya belde, ze wilde weten hoe ze de gasverwarmingsketel aan moest zetten, ik hielp haar in deze zaken, terwijl we aan het praten waren, zei ik dat er ergens in de buurt van Krasnopillya sterke explosies werden gehoord. Heere red, ook zij heeft kleine kinderen, de jongste is ongeveer een jaar oud.
In de plaatselijke kerk van Smila wordt elke dag een gebedsbijeenkomst gehouden. Broeders en zusters bidden voor vrede, voor de noden van de heiligen in de omstandigheden van oorlog.
Als gezin kwam ook naar deze bijeenkomst. Het is zo heerlijk om weer in contact te zijn met broeders en zusters. Al bijna een maand hebben we niet de gelegenheid gehad om kerkdiensten bij te wonen. Wat een zegen is het om in het huis van God te zijn. Na de vergadering wilde ik al lang niet meer weg.
De regionale jongerencommunicatie staat gepland voor morgen.
Vandaag waren er veel telefoontjes van broeders en zusters uit andere steden, ze hoorden dat we veilig de gevechtszone hadden verlaten en belden om hun vreugde te uiten. Het is zo bevredigend om de verbazingwekkende eenheid te kennen.
We houden nooit op onze Heere te danken voor Zijn grote barmhartigheid voor ons, en we vragen Hem om ons verder te leiden.
Broeder Dimitri als vluchteling in Smila