21-03-2022 Dimitri Zigankov Krasnopillya (Noord-Oosten)
Vrede zij ulieden!
21 maart. Op mijn horloge om 22.24 uur zit ik op mijn kamer en schrijf nog een brief. Ik blijf me verbazen, de grootsheid, barmhartigheid en de wonderen van God bewonderen.
Gisteren stonden we voor het leger en wisten niet wat ons te wachten stond, gisteren knielden we 's avonds vol ontzag tot de Heere om bescherming, zelfs die nacht vanuit ons dorp, letterlijk vanuit de volgende straat, met een vreselijk gebrul, raketten van hagel werden weggedragen, en 's morgens vonden we plotseling een verbazingwekkende stilte.
Ik stond vroeg op, moe van een praktisch slapeloze nacht, pakte de Bijbel en deed toen het licht aan. Het was noodzakelijk om dringend alle batterijen op te laden, alle containers met water te vullen, tijd te hebben om te douchen enzovoort. We kwamen samen met de kinderen voor het ochtendgebed. Toen ik zelf de Bijbel las, vielen de woorden me meteen op: 1 Koningen 9:3 En de HEERE zeide tot hem: Ik heb uw gebed en uw smeking gehoord, die gij voor Mijn aangezicht smekende gedaan hebt. Na het bidden ging ik naar buiten en hoorde van een buurman dat de troepen die ons dorp bezetten helemaal vertrokken waren, er was niemand meer.
Het was zo geweldig, zo geweldig! God gebood deze soldaten hun posities te verlaten en elders heen te gaan. Heere, wat bent U groot!
De hele dag ging in aangename beweging voorbij. We ruimden op, wasten dingen en baden.
We moesten weten wat we nu moesten doen, blijven zitten of ons in veiligheid brengen. En nu, aan het eind van de dag, vragen we de Heere om verdere barmhartigheid, voor de komende nacht, voor de volgende dagen.
In de afgelopen dagen voelden we, als nooit tevoren, de gebedsvolle steun van vrienden. Moge God al diegenen terugbetalen die zich nu zorgen maken en bidden voor degenen die lijden in Oekraïne.
Broeder Dimitri uit Krasnapylia