19-03-2022 Dimitri Zigankov Krasnopillya (Noord-Oosten)
Vrede zij ulieden! 19 maart
's Nachts en 's morgens was het rustig, hoewel er interne spanning was, bovendien deden ze de elektriciteit uit en nu was er geen achtergrondgeluid van constant werkende elektrische apparaten. Daarom werd elk geluid zeer scherp waargenomen.
In de ochtend smelten we de open haard, gisteren hadden we geen tijd om broodjes te bakken en nu proberen we het in de oven van de open haard te doen, maar de temperatuur is niet genoeg en daarom heel lang in de oven staan.
Gisteren was een dag van bijzondere ervaringen, maar God was bijzonder dichtbij, gedurende de dag stuurden twee verschillende broeders, die in verschillende landen woonden en niet wisten wat er nu met ons gebeurt, me twee verschillende kaarten met één tekst uit de Bijbel: Jesaja 41:13: Want Ik, de HEERE uw God, grijp uw rechterhand aan, Die tot u zeg: Vrees niet, Ik help u.
Gisteravond, terwijl ik naar bed ging, mediteerde ik over deze tekst, zo vreugdevol bewust dat de Grote God Zelf nu mijn hand vasthoudt en ik onder Zijn volledige bescherming sta. Hoe heerlijk is het om de hand van God vast te houden.
Het was gisteren, en vandaag was de hele dag relatief rustig, je kon de geluiden van apparatuur niet horen, schoten, het dorp leek te zijn uitgestorven.
Tijdens de lunch maakten de kinderen soep en hadden we een goede lunch. De avond kwam, we verzamelden ons in de enige warme kamer, bij de open haard voor het avondgebed. Ze zongen een christelijke hymne en bespraken de tekst uit, Marcus 4:35-41, in dit verhaal dat vertelt over een storm op de zee waarin de discipelen met Christus waren.
De discipelen vochten tegen de elementen, schepten water uit de boot, probeerden het onder controle te houden en Christus sliep. En toen de discipelen geen hoop meer hadden, wekten ze Christus met de bewering dat ze omkwamen en dat Hij sliep. Het bleek dat het probleem in de discipelen zat, of beter gezegd in het gebrek aan geloof. Christus stond op, verbood de wind en de zee, en alles werd stil. We baden dat de Heere ons geloof zou versterken. Iedereen zei amen.
Na een tijdje begonnen er vanuit ons dorp kanonschoten te klinken. We weten niet waar deze geweren worden afgevuurd, maar een ding dat we wel weten is dat als we nu niet kunnen slapen van het gerommel van geweerschoten, hoe voelen mensen zich dan waar deze granaten landen? En wat gebeurt er als de granaten hier beginnen te vliegen? Heere, vermenigvuldig ons geloof! Er komt weer een dag.
Ik heb soms het gevoel dat ik in die drieëntwintig dagen meer ervaringen heb gehad dan in mijn hele vorige leven. En dus willen we dat Christus vandaag deze storm van oorlog beveelt, het zal stoppen en we zullen een grote stilte horen.
Broeder Dimitri uit Krasnapylia