13-03-2022

13-03-2022 Dimitri Zigankov Krasnopillya (Noord-Oosten)

Vrede zij ulieden!

13 maart, zondag.Tegenwoordig worden in veel steden van ons land niet alleen kerkdiensten gehouden. Gods volk komt samen in gebedshuizen om de grote God te aanbidden. In ons dorp Krasnapylia was er ook dienst aan God, helaas kon mijn familie er niet bij zijn. We wonen in een dorpje naast Krasnapylia. Door de oorlog rijdt het openbaar vervoer niet, en mijn auto heeft een kapotte voorruit en er is nu nergens meer een ruit te koop om te wisselen. Over het algemeen hielden we vandaag de kerkdienst thuis. Een andere familie, onze gelovigen, kwam naar ons toe en we hadden een heel goed gesprek. Daarna vervolgden we ons gesprek onder het genot van een kopje thee in een ontspannen sfeer, maar om 12 uur 's middags was er een nieuwe teleurstelling, het licht werd weer uitgedaan.

Helaas schrijf ik dit bericht nu bij kaarslicht, het is negen uur geleden sinds dat de elektriciteit werd uitgedaan en wanneer het wordt ingeschakeld is onbekend. 's Avonds kwamen we, zoals gewoonlijk, als gezin samen voor gebed. Vandaag dachten mijn kinderen en ik na over de profeet Elia. Over zijn leven, zijn bediening, zijn standpunt over God en zonde. Elia was een zeer sterke man en een profeet.

De Schrift vertelt ons in Jacobus 4: 17-18: Elía was een mens van gelijke bewegingen als wij; en hij bad een gebed, dat het niet zou regenen; en het regende niet op de aarde in drie jaren en zes maanden. En hij bad wederom, en de hemel gaf regen, en de aarde bracht haar vrucht voort. Vandaag baden we tot de grote God die eens Elia antwoordde, dat de Heere het bloedvergieten zou stoppen, dat de Heere Zijn woord tot de heersers zou spreken en dat zij voor Hem zouden beven. En toch zouden we heel graag hetzelfde geloof willen hebben als de profeet, zodat wij in alle omstandigheden in de tegenwoordigheid van God zijn.

We waren stil vandaag.

Broeder Dimitri uit Krasnapylia