28-02-2022 Bericht van Dimitri uit Krasnopillya

Ik groet u, beste vrienden, medewerkers van Missie Mir Wam,("Vrede zij met u")

Vanavond, 28 februari, wil ik jullie schrijven over de situatie in Oekraïne. Laat ik beginnen met te zeggen dat het gisteren zondag was. Niet alleen de zevende dag van de week waarop alle gelovigen samenkomen voor de eredienst, maar de zondag tijdens de oorlog. In ons dorp is het over het algemeen rustig, alleen zijn af en toe, vanuit verschillende richtingen, de gedempte geluiden van explosies te horen. Zondagmorgen begon zo: de hele familie werd wakker, ontbeten en het was noodzakelijk om te beslissen wie naar de dienst zou gaan. Wij wonen 10 km van het gebedshuis. Het enige probleem is dat met het begin van de oorlog de bussen stopten met rijden en in ons gezin slechts één personenauto bruikbaar bleek te zijn. Van de hele familie konden er maar 5 mee. Toen we naar Krasnopillya reden, zagen we verschillende tanks. Ze stonden op de weg en het was onmogelijk om ze voorbij te rijden zonder te stoppen. Zeer jonge Russische soldaten, 19, 20 jaar oud, stonden in de buurt, ze stopten alle auto's, controleerden documenten, onderzochten de koffers van auto's. Alles herinnerde me eraan dat er oorlog gaande was, deze mensen in uniform en met machinegeweren, de trottoirs werden gevuld door tankrupsen, en de sfeer van interne spanning. Godzijdank lieten ze ons na een snelle inspectie door en gingen we naar het huis van gebed.
Met hoeveel vreugde mochten we van onze broeders en zusters ontmoeten in de kerk. De plaats van het gezamenlijke gebed. We hebben gebeden en gehuild. Vreugde van vandaag en zorgen over morgen, dankzegging voor genade en verzoeken om bescherming, het was een bijzondere ontmoeting, in vredestijd zou dit waarschijnlijk niet zijn gebeurd. Wat heeft de Heere ons getroost! De dienst eindigde en we gingen naar huis. Onderweg hebben we nog wat boodschappen kunnen doen en zijn we veilig bij de familie teruggekeerd. 's Avonds hoorden we automatische salvo's op de plaats waar onze documenten werden gecontroleerd. Later hoorden we dat er daar gevochten werd en die jonge soldaten er niet meer zijn. 's Avonds heb ik met broeders in Kiev, Charkov en andere steden gebeld, er waren gevechten en mensen sterven daar. Oorlog... Heere, wat haat ik deze oorlog, waar mensen sterven, zijzelf of anderen. Heere, U wint deze oorlog. Als mensen winnen, zullen tranen en lijden voortduren. Het maakt niet uit welke kant van de menselijke kant wint. Keer op keer wil ik het uitroepen, Heere, Uw Koninkrijk kome! Ondertussen zijn we constant in een gespannen afwachting van hetgeen komen gaat. zelfs als we slapen. O Heere, zend vrede naar alle mensen!